به گزارش مرینپرس، در سال ۱۹۵۰ دریاچه آرال چهارمین دریاچه بزرگ دنیا بود و یک ششم کل مصرف ماهی شوروی را تامین میکرد.
از انتقال یک سوم آب رودخانههای اصلی دریاچه برای تامین شالیهای برنج و پنبه توسط مهندسان شوروی تا برداشت فزاینده از رودخانهها؛ در ابتدای دهه ۱۹۸۰ تنها یک دهم آب رودخانه ها به دریاچه آرال منتقل میشد.
بحرانهای انتقال آب برای ساکنان منطقه
- برداشت آب زیرزمینی و کاهش سطح آب
- دشواری در تامین آب آشامیدنی
- نابودی ماهیگیری
- ایجاد طوفان شن
- فراگیر شدن بیماری های تنفسی، سرطان، هپاتیت، آسم و …
- افزایش فراگیر نرخ مرگ و میر کودکان
- از بین رفتن ۴۰درصد پوشش گیاهی و …