به گزارش مرینپرس، در سال ۱۹۵۰ دریاچه آرال چهارمین دریاچه بزرگ دنیا بود و یک ششم کل مصرف ماهی شوروی را تامین میکرد.
از انتقال یک سوم آب رودخانههای اصلی دریاچه برای تامین شالیهای برنج و پنبه توسط مهندسان شوروی تا برداشت فزاینده از رودخانهها؛ در ابتدای دهه ۱۹۸۰ تنها یک دهم آب رودخانه ها به دریاچه آرال منتقل میشد.